Anioły i ludzie mają długą wspólną przeszłość. Przywoływanie aniołów, czyli wzywanie dobrych duchów pomocniczych, należy do najstarszych rytuałów adoracji bogów. Zwracanie się do aniołów z prośbą o pomoc ma swoje źródło w starożytnym Babilonie, a zatem rozpoczęło się na długo przed chrystianizacją. W Europie oddawano w tych czasach cześć bogom, boginiom, duchom ochronnym i siłom natury. Anioły lub duchy ochronne, dobre istoty duchowe itd., współpracują z ludźmi od początku czasów, jednak samo ich wyobrażenie - jako uskrzydlonych istot zwanych aniołami - pokonało długą drogę przez Egipt, Izrael i Jordanię zanim w końcu dotarto do Europy. Tam rytuały anielskie nabrały dużego rozmachu wraz z wkroczeniem chrześcijaństwa: w Starym Testamencie i Apokalipsie św. Jana wyraźnie została przedstawiona potężna, niesamowita moc aniołów; ponadto istniały liczne historie i opowiadania o władczych istotach niebiańskich.

W pierwszych stuleciach naszej ery zapanowała prawdziwa „anielska gorączka", podczas której powstały liczne formy przywołań anielskich i sposobów ich adoracji. Znane były imiona aniołów i anielskie siły. Anioły były istotami godnymi uwielbienia i najwyższej czci. W wielu pogańskich rytuałach, które były rozpowszechnione jeszcze przed pojawieniem się chrześcijaństwa, imiona bogów i bogiń zostały zastąpione imionami aniołów, a związane z nimi rytuały zostały zamienione w rytuały anielskie. Znane duchy ochronne zaczęły być teraz postrzegane jako anioły i zostały odpowiednio przemianowane. W ten sposób mogły istnieć nadal, ponieważ chrześcijaństwo zabraniało oddawania czci innym bogom, poza tym Jedynym.
Jednak Kościół chrześcijański musiał liczyć się z tym, że kult anio¬ów odsunie w cień adorację Boga i Chrystusa, osłabi władzę i autorytet Kościoła, podda w wątpliwość główne dogmaty wiary. Dlatego słudzy kościelni podjęli próbę przeciwstawienia się rozwojowi anielskiego kultu i w 363 r. n.e., na soborze z Laodicei, wydali zakaz oddawania czci aniołom poza publicznymi nabożeństwami. Oficjalnie mogli być nazywani po imieniu tylko Michał, Gabriel i Rafał, ponieważ byli oni jedynymi aniołami wymienionymi z imienia w Biblii. Jedynym osobistym doradcą dla pospólstwa został Anioł Stróż. Duchownym i świętym przypisano natomiast kilka aniołów osobistych, ponieważ uznano, że muszą oni być silniej chronieni przed demonicznymi pokusami, przez co będą mogli zapewnić sobie miejsce w Niebie.